Kontakt | Współpraca
Polityka prywatności
Sklep

Instagram
Facebook
Rss

Search

Blog o życiu z psami

Cześć!
Blog
Polska z psem
- Natura
- Miasta
Europa z psem
- Francja
- Finlandia
- Norwegia
- Czechy
- Dania
- Niemcy
- Słowenia
- Luksemburg
- Łotwa
- Słowacja
- Litwa
- Węgry
- Austria
- Włochy
Wskazówki
Z życia
Newsletter
Zacznij pisać ze mną

Kontakt | Współpraca
Polityka prywatności
Sklep

Instagram
Facebook
Rss

Search

Tag: czechy

Czeska Szwajcaria z psem – Brama Pravčická

17/05/2017

by Aleks

Do Czech zapałaliśmy gorącym uczuciem po listopadowym wypadzie do Skalnych Miast.

Kategorie: Czechy, Europa z psem

Tagi: czechy, góry, skalne miasta

Zacznij pisać ze mną!

Na Szlaku z Psem – zajrzyj do naszego sklepu!

Mam na imię Aleksandra, a makulscy.com to blog mój i Michała, na którym opowiadamy o naszych podróżach z Luśką.

makulscy[at]gmail.com / makulscy

Raz w miesiącu napiszę do Ciebie list :)

Imię:

Email:

Leave this field empty if you're human:

Instagram

makulscy

No więc wczoraj czułam się totalnie do dupy. L

No więc wczoraj czułam się totalnie do dupy.

Lawirując pośród pojedynków na komentarze i opinie, wypominania bezczynności albo zbyt radykalnego działania, krytykowania wszystkich i wszystkiego za absolutnie wszystko, doszłam do ściany.

Musiałam przegrupować myśli, znajomych na fejsie i konta które obserwuję. Otrzepałam się jak Smalce po stresującej sytuacji. Od czubków uszu po końcówkę ogona.

I dziś czuję się już zdecydowanie lepiej.

Prawo wyboru to też prawo do działania, protestowania, pisania i wypowiadania się w zgodzie ze sobą.

Nigdy nie wiesz co dzieje się w życiu, sercu i głowie osoby po drugiej stronie ekranu, więc zanim coś chlapniesz zatrzymaj się, pomyśl i zmianę zacznij OD SIEBIE.

Moje, a właściwie NASZE WSPÓLNE zdanie na temat aborcji, bezdzietności z wyboru i ról narzucanych Kobietom nie tylko przez rząd, ale PRZEDE WSZYSTKIM przez społeczeństwo wyrażam nie od dziś.

I nie przestanę dopóki mam głos i mogę pisać.

To, o co teraz toczy się walka, to dla mnie tylko czubek olbrzymiej góry zbudowanej z ograniczeń, zakazów, nakazów, oczekiwań i stereotypów które nawarstwiały się przez setki lat. Mam ogromną nadzieję, że W KOŃCU pociągnie lawinę zmian. Nie tylko w przepisach, ale i w sposobie myślenia kobiet i o kobietach.

I nie mam najmniejszego zamiaru dać się wciągnąć w żadne psykówi wywoływane w komentarzach i odpowiadać na elaboraty wystukiwane w emocjach na klawiaturach smartfonów z pozycji uprzywilejowanej kanapy.

A do kawy podrzucam Ci dziś bardzo ważne i wartościowe teksty Dziewczyn z Klubu Otwartej Szuflady ✍✍✍ Link w bio 👆

P.s. A i wyłączam możliwość komentowania tego posta. Tak na wszelki wypadek, żeby nie prowokować kolejnej dyskusji. Chyba lepiej iść na spacer Tak, ten z psem i do lasu też. Jest potrzebny. Dla Ciebie ❤

#StrajkKobiet #PiekłoKobiet

Gdy miałam naście lat i nosiłam dzwony, zielone

Gdy miałam naście lat i nosiłam dzwony, zielone martensy i skórzaną kurtkę przerobioną ze starego płaszcza mojej mamy, paliłam mentolowe fajki. Na osiemnastkach, na barbakanie, na koncertach Kultu i wieczorami na plaży w Jastrzębiej Górze. Paliłam, bo to było takie straszenie rockowe, niezgodne z regułami i pasowało do picia półsłodkiej Sofii prosto z butelki.

I pamiętam jak kiedyś razem z koleżanką paliłyśmy te nasze mentolowe fajki siedząc na ławce miedzy blokami, w pobliżu wciśniętego miedzy bloki kościoła.

I przechodził obok nas ksiądz. Młody ksiądz, taki z ledwie sypiącym się wąsem. I ów niewiele starszy od nas mężczyzna w czarnej sutannie powiedział do nas wtedy takie słowa:

"Przed wojną tylko kurwa paliła papierosy przed kościołem."
________________

Nie zliczę ile razy słyszałam jak mam się zachowywać i czego powinnam kategorycznie nie robić tylko dlatego, że jestem KOBIETĄ.

W ilu pudełkach i z jakim napisem mnie zamykano, ile ram miało ograniczać moje spojrzenie na świat i ile reguł krępowało moje myśli.

I założę się, że Twoje też.

Słyszałaś, że chłopiec, który ciągnie Cię za włosy "tylko tak niezdarnie wyraża swoją sympatię."
Że lepiej mówić "jestem niedysponowana", niż "mam okres", o ile w ogóle musisz o "tych dniach" wspominać publicznie.
Że włóczenie się do poźna poza domem jest niebezpieczne.
Że zakładajac bluzkę z dużym dekoltem i krótką sukienke "sama się o to prosiłaś".
Że masz się szanować i "oszczędzać dla tego jedynego" i nie siadać na rogu stołu, bo zostaniesz "starą panną."
Że szef, który nazywa Cię "żabcią" nie ma
nic złego na myśli.
Że jesteś arogancka i pyskata, a nie pewna siebie i przebojowa.
Że co prawda odniosłaś sukces, ale poświęciłaś życie rodzinne dla kariery.
Że za dużo przeklinasz, za głośno się śmiejesz, a za mało uśmiechasz.

DOŚĆ.

W świecie zdominowanym przez mężczyzn, którzy myślą, że mogą nam mówić jak mamy żyć coraz głośniej mowimy DOŚĆ.

I nie przestaniemy.

Zmiana dzieje sie TERAZ.

#PiekłoKobiet #StrajkKobiet

W podstawówce pisałam wiersze. Pisałam o jesien

W podstawówce pisałam wiersze. Pisałam o jesieni, o wakacjach, o szkole i o Ani z Zielonego Wzgórza. Pisałam też pamiętnik, a może bardziej dziennik, bo zapisywałam dokładnie wszystko co się wydarzyło danego dnia oddzielając kolejne wpisy skrupulatnie nasmarowanym szlaczkiem w kurczak, zygzaki, albo morskie fale. Pisałam listy do dziadków, do koleżanek poznanych na wakacjach, a pózniej do fanek Kelly Family 😜 Czasem wymyślałam opowiadania, a jedno nawet przepisałam na szaro-czarnej maszynie do pisania mojego dziadka, zapakowałam do brązowej koperty A4 i wysłałam na konkurs do "Filipinki" (i nic nie wygrałam, no czujesz?! Jak mogli! 🙈🤣)

A potem w liceum zaczęły się schody.

Z pierwszego wypracowania z polskiego (o mitach Parandowskiego!) dostałam 3. Pamiętam wzbierającę falę gorąca, gdy zobaczyłam czerwoną tróję na dole kartki zeszytu w dwie linie z dopiskiem "nie do końca zrozumiałaś zadany temat." Nigdy jeszcze nie dostałam tak słabej oceny za żadne wypracowanie. Odebrałam to jako absolutną porażkę. Bolesne zderzenie mojego pisania z dorosłym, licealnym światem. Od tamtej pory, chociaż oceny dostawałam już lepsze, pisałam coraz gorzej. Każdym tekstem idealnie wypełniałam sztywne ramy wymagań programu i oczekiwań kolejnej nauczycielki. Wiedziałam co i jak mam pisać, żeby dostać 5. Przestałam pisać o tym co czuję, co myślę i jak patrzę na świat. Każdy wiersz, każdą lekturę, każde opowiadanie interpretowałam zgodnie z utartym przez lata wzorcem, nie szukając w nich niczego dla siebie.

Takie pisanie musiało się kiedyś źle skończyć.

Prawie oblałam pisemną maturę z polskiego. Po latach jechania na samych "bardzo dobrych" z wypracowania maturalnego dostałam ledwo 3. I co najgorsze, tym razem WIEDZIAŁAM, że to był najsłabszy tekst jaki kiedykolwiek w życiu napisałam.

Na studiach nie pisałam w ogóle. Z resztą przez 5 lat prawa na UW nie miałam przestrzeni na żadną kreatywność. Oddychałam podręcznikami, przepisami i kodeksami.

Dopiero na ostatnim roku, gdy poznałam Majkela, wróciłam do zapisywania ważnych chwili i zatrzymywania czasu w słowach.

(ciąg dalszy wrzucam w komentarzu 😁👇)

Cześć, mam na imię Aleksandra i lubię pisać ✍💛

Parę miesięcy temu wymyśliłam Klub Otwartej Szuflady - bezpieczną przestrzeń dla Kobiet, które tak jak ja kochają pisać, już piszą, kiedyś pisały, albo dopiero chcą zacząć pisać ✍

Od tamtej pory poznałam blisko 150 inspirujących i wrażliwych Kobiet. Razem pisałyśmy i rozmawiałyśmy o pisaniu. Wzruszałyśmy się, śmiałyśmy się i wspierałyśmy się nawzajem. Rozpalałyśmy pisarski ogień, zatrzymywałyśmy chwile w słowach i zamieniałyśmy burzę myśli w naprawdę kozackie teksty. Zawiązały się nowe przyjaźnie i wiele odważnych tekstów trafiło do sieci 💪💪💪
Działa się MAGIA 🧙‍♀️🧙💛💛💛

Dziś otwieram zapisy do OSTATNIEJ W TYM ROKU edycji najlepszego klubu pisarskiego online 😁😁😁😁

6.edycja Klubu Otwartej Szuflady rusza 18.11 ✍✍✍

Jeśli tylko czujesz, że nosisz w sobie słowa, lubisz pisać, chcesz zacząć pisać albo rozpisać się po (nawet cholernie długiej) przerwie - dołączaj! 💪💪❤❤❤
Będzie mi mega miło Cię poznać ❤

Link do zapisów w bio 👆👆

#KlubOtwartejSzuflady

"Sama sobie idź na ten spacer." ________________

"Sama sobie idź na ten spacer."

_________________

#FlorensMacUlska 🤷🏼‍♀️🤣🤣

Kółeczka hulajnogi terkoczą na płytach chodnik

Kółeczka hulajnogi terkoczą na płytach chodnika pod naszym oknem.

Jednej.
Drugiej.
Piętnastej.

Pisk. Wrzask. Chaos.

Słońce pali, mieszkanie nagrzewa się jak patelnia, ale okna mam szczelnie zamknięte, bo hałas na zewnątrz nie pozwala myśleć, a co dopiero pracować.
Jest początek czerwca, wiosna w pełni, pandemia też (przyjnajmniej tak wtedy myślałam). Szkoły są wciąż zamknięte, większość osób pracuje z domu. Nasze osiedle pulsuje życiem od 6 rano do 22-tej.

A ja rozkminiam.

- Co my tu w ogóle robimy?

Gdy 11 lat temu przeprowadziliśmy się na warszawską Białołekę tuż obok naszego bloku ciagnął się pas dzikiej łaki. Niezbyt szeroki, taki w sam raz na spacery. Dwa lata temu dokładnie na tym wąskim pasie łąki wzniesiono kolejne osiedle. Bloki upchnęto tak wąsko i ciasno, że nie sądziłam, że ktokolwiek zdecyduje się w nich zamieszkać. A jednak. Mieszkania rozeszły się jak ciepłe kajzerki.

Na każdym wolnym skrawku ziemi wciąż powstają nowe osiedla, przedszkola, przychodnie, kościoły, biedronki, stokrotki i kebaby. Piechotą możemy dojść do czterech szkół. Kiedyś trochę senna dzielnica ze słabym połaczeniem komunikacyjnym z centrum coraz bardziej rozpędza się, rozrasta, pęcznieje. Tak działa świat.

- Tylko, czy nasz też?

Siedzę przy biurku próbując skupić się na robocie. Gula wkurwu rośnie mi w gardle. Myślę o tym, że przecież mieliśmy być teraz w Finlandii. Mieliśmy wyjechać na początku marca i wrócić dopiero w lipcu. Mieliśmy trochę pracować, a trochę łazić po lasach, wsuwać maliny moroszki prosto z krzaczka, palić ognicha i przytulać się do chropowatych pni wysokich sosen.

I wszystko szlag trafił.

- A co jeśli znowu zamkną lasy?

Kolejna szpila świdruje mi głowę. Nie mamy nawet skrawka własnej trawy, na którym Smalce mogłyby się wysiusiać! Będziemy kisić się w szczelnie zamkniętych czterech ścianach przez całe pieprzone lato. I nagle, gdzieś na krawędzi myśli pojawia się TEN POMYSŁ.

- A może by ta wyprowadzić się na wieś...?

Nie "kiedyśtam", nie "zajakiśczas" nie "nastarość".

TERAZ 🍃🍃🍃🍃

________________

(A o tym jak szukaliśmy domu, co było dla nas najważniejsze i kogo spotkaliśmy po drodze opowiem w następnym odcinku 😁)

Dokładnie rok temu przywieźliśmy tę Wojowniczą Księżniczkę Florentinę ze schronu w Toruniu ❤❤❤

#FlorensMacUlska
#adoptujniekupuj
#adopcinki

Szurając butami w morzu liści pokolorowanych prz

Szurając butami w morzu liści pokolorowanych przez pażdziernik, pośród rześkiej i pachnącej grzybami Puszczy Białowieskiej opróżnialiśmy głowy z niepotrzebnych myśli 🍁

#NiedzielaOffline
_________

#smalceMacUlskie

Więcej zdjęć! Follow!

Tagi

alpy alzacja analogi andaluzja austria bałtyk berlin dania Dolomity europa finlandia francja góry hiszpania jezioro kemping kościół luśka morze natura niemcy normandia norwegia park narodowy paryż pchli targ pentax plaża polska polska z psem portugalia projekt prezent przepisy przyczepa samochód sierra nevada starówka vintage weekend wyjazd z psem wyspa włochy zamek zdjęcia zdjęcia analogowe

makulscy.com

© 2020 makulscy.com

Raz w miesiącu napiszę do Ciebie list :)

Imię:

Email:

Leave this field empty if you're human:

Top

Ta strona używa ciasteczek. Puknij OK, jeśli to dla Ciebie nie problem lub dowiedz się więcej o naszej polityce prywatności.OK Dowiedz się więcej